Veronica Roth - Zbuntowana

[spojlery z poprzedniego tomu możliwe w opisie]
Tris spośród pięciu frakcji wybrała Nieustraszoność, niestety wojna zmienia wszystko co do tej pory wydawało się w miarę uporządkowane. W Nieustraszoności jest coraz więcej zdrajców, a niezgodni muszą walczyć o przetrwanie w świecie, w którym nic nie jest pewne. Pojawiają się nowe, ryzykowne wybory, przed którymi bohaterowie muszą stanąć. Nic już nie jest jak dawniej.

"Zbuntowana" na swoją kolej czekała ponad rok i chociaż obiecywałam sobie sięgnąć po nią, dopiero kilka dni temu nareszcie mi się to udało. Szczerze mówiąc, mam dość mieszane uczucia, "Niezgodna" podobała mi się dużo bardziej. Nie mówię tu, że "Zbuntowana" była całkowicie zła, ale oczekiwałam czegoś więcej. Wywołała pewne emocje, czasem zaskoczyła i nawet wciągnęła. Niestety, na moją ocenę najbardziej wpłynęła Tris...

Zacznę może właśnie od bohaterów, dawno żadna bohaterka nie działała mi na nerwy tak bardzo jak Tris. W "Niezgodnej" nawet ją polubiłam, w drugim tomie miała jakąś tendencję do pakowania się w kłopoty na własne życzenie, denerwowało mnie również jej swego rodzaju niezdecydowanie, raz rozumiała zachowanie kogoś, a za kilka stron tego samego człowieka już zrozumieć nie potrafiłą. Nie potrafi też wyrzucić z siebie niektórych rzeczy i być całkowicie szczerą z Tobiasem. Przez większą część książki byłam poirytowana jej zachowaniem, dopiero pod koniec jakość bardziej przełamałam swoją niechęć do niej, nie wiem, może to dlatego, że przez całą książkę jakoś zdążyłam się już nieco przyzwyczaić. Nie zmienia to jednak faktu, że Tris zmieniła się od poprzedniej części, według mnie - na niekorzyść. Wydaje mi się, że gdyby nie jej denerwująca postawa, ta powieść mogłaby mi się spodobać dużo bardziej.

"Zbuntowana" miała jednak kilka plusów. Akcja tak jak w poprzednim tomie, od pierwszych stron pędzi i do końca nie zwalnia, to muszę przyznać. Nie mogłabym tu narzekać na nudę. Trochę zaskoczyło mnie również, że pisarka uśmierciła kilku bohaterów, którzy dość często w książce się pojawiali. Zwykle, jak mi się wydaje, autorzy są powściągliwi z zabijaniem postaci, Veronica Roth z kolei nie boi się się takich wyzwań. Mimo wszystko, podobało mi się, że nie ma tu miejsca na czułości i sentymenty.
Pojawiają się też Bezfrakcyjni a wręcz zaskakują, nie powiem tutaj czemu, bo byłby to spojler, ale w pewnym momencie byłam naprawdę zdziwiona. W "Zbuntowanej" dowiadujemy się też więcej o wszystkich frakcjach, ich cechy są tu zdecydowanie bardziej rozbudowane, co również uważam za plus. W "Niezgodnej" wszystko dzieje się raczej w okół frakcji Nieustraszonych, tutaj jest nieco inaczej.

Nie wiem dlaczego, ale o tej trylogii pisze mi się naprawdę ciężko, jakiś czas temu czytałam "Cztery" i choć próbowałam napisać recenzję, nie udało mi się. Podobnie jest ze "Zbuntowaną", to książka według mnie na dość średnim poziomie, ani zła, ani dobra. "Niezgodna" podobała mi się zdecydowanie bardziej. Jestem jednak bardzo ciekawa jak będzie z "Wierną", jak autorka zwieńczy tę trylogię, mam ogromną nadzieję, że będzie co najmniej dobra! Teraz muszę się też zapoznać z ekranizacją "Zbuntowanej", ciekawi mnie jak wypada na tle książki, jeśli ktoś oglądał, dajcie znać jak wrażenia ;)